وب سایت افق نور

برای مقابله اصولی و برنامه ریزی شده با این تهاجم دشمن، لازم است مدیریت متمرکز و هدایت کننده ای در امور فرهنگی به وجود آید.

مقام معظم رهبری(مدظله العالی)

 سالروز اعلام انقلاب فرهنگی -2 اردیبهشت     
سالروز اعلام انقلاب فرهنگی مصادف با چنین روزی از سال ۱۳۵۹ هجری شمسی می‌باشد. 
به‌دنبال پیروزی انقلاب اسلامی، نیاز به تحول عمیق در فرهنگ‌های وارداتی در جامعه و خصوصاً در نظام آموزشی و فرهنگی کشور احساس می‌شد؛ چرا که نظام آموزش کشور که پایه فرهنگ جامعه می‌باشد، تحت سلطه استعمار پایه‌ریزی شده بود و تأمین‌کننده نیازهای اساسی جامعه اسلامی و مبتنی بر فرهنگ اسلامی نبود. 
از این‌رو در ابتدای انقلاب، گروه‌های مختلف وابسته به غرب و شرق، دانشگاه را پایگاهی برای اشاعه عقاید انحرافی خود و نیز کانون مقابله با دانشجویان انقلابی و مسلمان قرار داده بودند و دانشگاه به صحنه زد و خورد و ضرب و شتم گروهک‌ها بدل شده بود. 
در بیست و نهم فروردین‌ماه ۱۳۵۹ش، منافقین و گروهک‌ها با حمله به دانشگاه تربیت معلم و ضرب و شتم دانشجویان مسلمان، کنترل دانشگاه را در دست گرفتند. شورای انقلاب ۳ روز به آن‌ها مهلت داد تا اتاق‌ها و ستادهای عملیاتی خود را از دانشگاه‌ها خارج کنند. 
مردم به‌منظور مقابله با گروهک‌ها به راهپیمایی پرداختند و در روز دوم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی درحالی‌که منافقین به سلاح گرم و سرد مسلح بودند، مردم موفق به شکست آن‌ها شدند و دانشگاه را تصرف کردند که این حرکت مورد تأیید امام (ره) قرار گرفت. 
پس از آن، ضرورت ایجاب می‌‏کرد تا دانشگاه‏‌ها برای مدتی تعطیل باشد تا تغییر و تحولی اساسی در تمام نظام آموزشی کشور انجام شود، از این‌رو دانشگاه‏‌ها از آن روز تعطیل شدند تا با مطالعه و دقت و فرصت کافی، تحولی بنیادین و اساسی در نظام دانشگاهی کشور پدید آید.

این وظیفه به عهده ستاد انقلاب فرهنگی محول گردید تا این‌که دانشگاه‏‌ها در بیست و هفتم آذرماه ۱۳۶۱ش در سالروز وحدت حوزه و دانشگاه، بازگشایی شدند. این حرکت با هدف اسلامی کردن دانشگاه‏‌ها و خارج ساختن عوامل طاغوتی بود که به انقلاب فرهنگی موصوف گردید. 
عمده‌ترین اهداف انقلاب فرهنگی، تجدید نظر در نظام آموزش و ساختار دانشگاه‌ها و متحول ساختن آن متناسب با نیازهای کشور و تأمین استقلال سیاسی، اقتصادی و رهایی از وابستگی به شرق و غرب و نیز تصفیه دانشگاه‌ها از عناصر وابسته به استعمارگران و ابرقدرت‌ها و به‌طور کلی از عناصر ضد انقلاب بود.

فرهنگ یک ملت، منشأ عمدة تحولات آن ملت است. عوامل گوناگون تأثیرگذار در فرهنگ، قسم نخورده‌اند که چون ما کاری نمی کنیم، آن ها هم کاری نکنند.
فرهنگ ما باید در تولید صنعتی ما اثر بگذارد: ما چه چیزی تولید کنیم؟ چگونه تولید کنیم؟ برای چه تولید کنیم؟
انقلاب اسلامی ایران بیش از هر چیز مرهون فرهنگ اسلامی و تعالیم حیات بخش اسلام و تداوم و گسترش چنین انقلابی در گرو بقا و رشد فرهنگ اسلامی در نسل های موجود و آینده است.این وظیفه بیش از همه بر عهده نهادهای آموزشی و پرورشی، بخصوص دانشگاه هاست؛ اما بافت دانشگاهی ایران در سالهای پیش از انقلاب اسلامی و همچنین نظام آموزشی و محتوای دروس و کتابها بویژه در علوم انسانی آن دوره، متناسب با این وظیفه نبود و چه بسا دانشگاه های ما به وسیله خارجیان هدایت می شد و شکل و محتوای آنها تابع اراده بیگانگان و خط مشی آنها در جهت حفظ و تقویت سلطه سیاسی اقتصادی امریکا و سایر دول استعمارگر بوده است؛ به همین علت پس از پیروزی انقلاب، دانشجویان و استادان متعهد دانشگاه ها تصمیم گرفتند انقلابی فرهنگی به وجود بیاورند تا در سایه آن بتوانند ضمانتی برای بقا و تداوم انقلاب اسلامی و همچنین عامل نیرومندی برای صدور و گسترش فرهنگ انقلاب ایجاد کنند. این کار مستلزم اموری بود که کم و بیش اجرا شده و یا در دست اجراست.
 تصفیه دانشگاه ها از عناصر وابسته به استعمارگران، ابرقدرت ها و عناصر ضدّ انقلاب.
تجدید نظر در نظام آموزشی و ساختاری دانشگاه ها و متحول ساختن آن ها به گونه ای که متناسب با نیازهای کشور و تأمین استقلال سیاسی. اقتصادی جمهوری اسلامی ایران باشد و کشور را از وابستگی فرهنگی و دیگر وابستگی ها نجات دهد.
گنجاندن دروس خاصّی در برنامه های دانشکده ها که آشنایی لازم دانشجویان را با اهداف انقلاب و معارف و دیدگاه های اسلام تأمین کند.
این ها کارهایی است که لازم است در همه دانشگاه ها انجام شود و ستاد انقلاب فرهنگی مسئول اجرای آن هاست.

ضرورت انقلاب فرهنگی:

هدف پیامبران الهی دگرگون ساختن فرهنگ جامعه به سوی یک فرهنگ توحیدی و خدا پسندانه است.یعنی پیامبران در حقیقت بنیانگذاران راستین فرهنگ اصیل الهی و انسانی بوده اند.به طور مثال پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد(ص) با آغاز رسالت خویش بعثت فرهنگی جدیدی ایجاد کرد؛ به طوری که از یک ملّت نیمه وحشی و از اعراب متعصب جاهلی جامعه نوینی با تمدّن شکوفا و فرهنگی غنی و پربار، آفرید.

این چنین تحوّلی جبر با تغییر زیر ساخت فرهنگی جامعه امکان پذیر نبود؛ و جامعه ایران اسلامی نیز باید از انقلاب فرهنگی پیامبر گران قدر خود الهام می گرفت، زیرا تا فرهنگ جامعه ای دگرگون نشود دگرگونی در بقیّه جهات میسر نیست و یگانه رمز تداوم و توفیق رهبر انقلاب آن است که فرهنگ آن انقلاب جایگزین و استوار گردد و گرنه بنای نهادهای دیگر انقلاب بر فرهنگ پوسیده و ارتجاعی و ظالمانه پیشین، متزلزل و بی ثبات خواهد بود و هر آن انتظار فرو ریختن تمامی آنها خواهد رفت.تا انقلابی در روح ها و اندیشه ها رخ ندهد، در ابعاد دیگر زندگی انسانی انقلابی رخ نخواهد داد.اگر چه انقلابی با ترقّی فکری و روحی مردم آن جامعه البته به طور نسبی آغاز خواهد شد اما آن جرقه ها و حرکت ها به تنهایی کافی نیست.
پس از پیروز شدن و به ثمر رسیدن انقلاب، جامعه ایران نیز نیاز به یک تحول بنیادین داشته و دارد؛ تحولی که انسان ساز و هدایتگر باشد و جامعه را دگرگون کند و خلاصه جهت دهنده و راهبر باشد.

در انقلاب اسلامی ایران نیز انقلاب با درخواست مردم برای تغییر سرنوشتشان آغاز شد که این مسئله سرآغاز یک انقلاب فرهنگی عظیم بود، اما پس از پیروزی انقلاب کافی نبود که به همان میزان رشد و آگاهی مردم اکتفا بشود، زیرا تغییرات و تحولات مقطعی و زودگذر نمی توانست استمرار دایمی داشته باشد؛ بلکه باید از ریشه و بنیان، نظام فرهنگی شاهنشاهی و زورمداری در هم می ریخت و به جای آن فرهنگ اصیل اسلامی جایگزین می شد.
حضرت امام خمینی(ره) به سرعت بر این مسئله انگشت نهادند و ضرورت انقلاب در افکار و اندیشه های مردم بویژه نسل جوان را در مراکز علمی و فکری همچون دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی و مدارس تأکید و تصریح نمودند.گرچه انقلاب فرهنگی در یک جامعه منحصر به طبقه دانش آموز و دانشجو نیست و اصولاً فرهنگ کشور تنها در نظام آموزشی آن خلاصه نمی شود و شامل ویژگیهای از قبیل:آداب و رسوم، دین و اخلاقیات، سنن اجتماعی، دانستنیها و علوم و غیره است، اما ضرورت انقلاب فرهنگی در مدارس و دانشگاه ها از مهمترین امور محسوب می شود.

امام و انقلاب فرهنگی:

باید انقلابی اساسی در تمام دانشگاه های سراسر ایران به وجود آید تا استادانی که در ارتباط با شرق و غربند تصفیه بشوند و دانشگاه محیط سالمی شود برای تدریس علوم عالی اسلامی.باید از بد آموزی های رژیم سابق در دانشگاه های سراسر ایران شدیداً جلوگیری کرد؛ زیرا تمام بدبختی های جامعه ایران در طول سلطنت این پدر و پسر از این بدآموزی ها به وجود آمده است.

اگر ما در دانشگاه ها تربیتی اصولی داشتیم هرگز طبقه روشن فکر دانشگاهی ما که در بحرانی ترین اوضاع ایران در نزاع و چند دستگی با خودشان نبودند.و از آن چه که بر مردم می گذشت چنان آسان عبور نمی کردند به نحوی که گویی در ایران نیستند.

تمام عقب ماندگی های ما به لحاظ فقدان شناخت صحیح اکثر روشن فکران دانشگاهی از جامعه اسلامی ایران بود؛ و متأسفانه هم اکنون هم هست.اکثر ضربات مهلکی که به این اجتماع خورده است از دست اکثر همین روشن فکران دانشگاه رفته است که همیشه خود را بزرگ می دیدند و می بینند و تنها حرف هایی می زدند و می زنند که دوستان روشنفکر خودشان قادر به درک آنها هستند ولا غیر.روشن فکران متعمد و مسئول بیایید و تفرقه و تشتّت را کنار گذارید و به مردم فکر کنید و برای نجات این قهرمانان شهید داده خود را از شرّ "ایسم" و "ایست" شرق و غرب نجات دهید.

روی پای خود بایستید و از تکیه به اجانب بپرهیزید.

پایگاه بسیج شهید علامه مطهری (ره ) ، افق نور