سوم اردیبشهت ماه، مصادف است با روز بزرگداشت شیخ بهایی

بهاءالدین محمد بن‏ حسین عاملی، معروف به شیخ بهائی (۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی، بعلبک - ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی، اصفهان) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت و سرآمد دوران خود بود.از شیخ بهایی در حدود ۹۵ کتاب و رساله  در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است.

به پاس خدمات شیخ بهایی به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال نجوم و شیخ بهایی نامگذاری نمود.  

شیخ بهایی،این عالم و دانشمند بزرگ شیعه، در بعلبک متولد شد. شیخ بهایی دوران کودکی را در جبل عامل در ناحیه شام و سوریه در روستایی به نام «جبع» یا «جباع» زیست، او از نژاد «حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است (از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام، متوفی به سال ۶۴ خورشیدی). خاندان شیخ بهایی از خانواده‌های معروف جبل‌عامل در قرن دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند. پدر شیخ بهایی از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است.

محمد ۱۳ ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی به خاطر اذیت شیعیان آن منطقه توسط دولت عثمانی از یک سو و دعوت شاه طهماسب صفوی برای حضور در ایران، به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنا گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. وقتی او ۱۷ ساله بود (۹۷۰ ق)، پدرش به شیخ‌الاسلامی قزوین به توصیه شیخ علی منشار از سوی شاه طهماسب منصوب شد. ۱۴ سال بعد، در ۹۸۴ قمری، پدر شیخ بهایی برای زیارت خانه خدا از ایران خارج شد اما در بحرین فوت کرد.

شخصیت علمی و ادبی و اخلاق و پارسای شیخ بهایی باعث شد تا از ۴۳ سالگی شیخ‌الاسلام اصفهان شود و در پی انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان (در ۱۰۰۶ قمری)، از ۵۳ سالگی تا آخر عمر (۷۵ سالگی) منصب شیخ‌الاسلامی پایتخت صفوی را در دربار مقتدرترین شاه صفوی، عباس اول برعهده داشته باشد.

شیخ بهایی در فاصلهٔ سال‌های ۹۹۴ ق تا ۱۰۰۸ ق سفرهایی چند به خارج از قلمروی صفویه داشت.این سفرها برای زیارت، سیاحت، دانش‌اندوزی و همچنین به گفته برخی مورخان به سفارت سیاسی بوده است. مکه، مصر و شام از جمله مقصد این سفرها بوده است.

شیخ بهایی در سال ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش جنازه او را به مشهد بردند و در جوار مقبرهٔ علی ابن موسی الرضا جنب موزه آستان قدس دفن کردند. هم‌اکنون قبر وی بین مسجد گوهرشاد و صحن آزادی و رواق امام خمینی در یکی از رواق‌ها که به نام خودش معروف می باشد است.

از او آثار زیادی بر جای مانده است. بر اساس پژوهشی، آثار شیخ بهایی، بالغ بر ۹۵ کتاب و رساله‌است. برخی از نویسندگان نیز آثار او را ۱۲۰ عنوان ذکر کرده ‏اند.

خدمات شیخ بهایی:
در عرف مردم ایران، شیخ بهایی به مهارت در ریاضی و معماری و مهندسی معروف بوده و هنوز هم به همین صفت معروف است، چنانکه معماری مسجد امام اصفهان و مهندسی حصار نجف را به شیخ بهایی نسبت می دهند. و نیز شاخصی برای تعیین اوقات شبانه روز از روی سایه آفتاب یا به اصطلاح فنی، ساعت  آفتاب یا صفحه آفتابی و یا ساعت ظلی در مغرب مسجد امام (مسجد شاه سابق) در اصفهان هست که می  گویند وی ساخته است.
در احاطه شیخ بهایی در مهندسی مساحی تردید نیست و بهترین نمونه که هنوز در میان است، نخست تقسیم آب زاینده رود به محلات اصفهان و قرای مجاور رودخانه است که معروف است هیئتی در آن زمان از جانب شاه عباس به ریاست شیخ بهایی مأمور شده و ترتیب بسیار دقیق و درستی با منتهای عدالت و دقت علمی در باب حق آب هر ده و آبادی و محله و بردن آب و ساختن مادیها داده اند که هنوز به همان ترتیب معمول است و اصل طومار آن در اصفهان هست.
از دیگر کارهای علمی که به شیخ بهایی نسبت می دهند طرح ریزی کاریز نجف آباد اصفهان است که به نام قنات زرین کمر، یکی از بزرگترین کاریزهای ایران است و از مظهر قنات تا انتهای آبخور آن  9 فرسنگ است و به 11 جوی بسیار بزرگ تقسیم می شود و طرح ریزی این کاریز را نیز از مرحوم شیخ بهایی می دانند.
ازدیگر کارهای شیخ بهایی، تعیین سمت قبله مسجد امام به مقیاس چهل درجه انحراف غربی از نقطه جنوب و خاتمه دادن به یک سلسله اختلاف نظر بود که مفتیان ابتدای عهد صفوی راجع به تشخیص قبله عراقین در مدت یک قرن و نیم اختلاف داشته اند.

یکی دیگر از کارهای شگفت که به شیخ بهایی نسبت می دهند، ساختمان گلخن گرمابه ای که هنوز در اصفهان مانده و به حمام شیخ بهایی یا حمام شیخ معروف است و آن حمام در میان مسجد جامع و هارونیه در بازار کهنه نزدیک بقعه معروف به درب امام واقع است و مردم اصفهان از دیر باز همواره عقیده داشته اند که گلخن آن گرمابه را بهائی چنان ساخته که با شمعی گرم می شد و در زیر پاتیل گلخن فضای تهی تعبیه کرده و شمعی افروخته در میان آن گذاشته و آن فضا را بسته بود و شمع تا مدتهای مدیدهمچنان می سوخت و آب حمام بدان وسیله گرم می شد و خود گفته بود که اگر روزی آن فضا را بشکافند، شمع خاموش خواهد شد و گلخن از کار می افتد و چون پس از مدتی به تعمیر گرمابه پرداختند و آن محوطه را شکافتند، فوراً شمع خاموش شد و دیگر از آن پس نتوانستند بسازند. همچنین طراحی منارجنبان اصفهان که هم اکنون نیز پا برجاست به شیخ بهایی نسبت داده می شود.

پایگاه بسیج شهید علامه مطهری (ره ) ، افق نور

سالروز شهادت حضرت امام علی النقی الهادی(ع) بر همه شیعیان جهان تسلیت باد.

نام: علی (ع)

القاب معروف: هادی، نقی( به معنای پاک)

کنیه: ابوالحسن سوم (ع)

پدر و مادر: امام جواد (ع)، سمانه (ع)

وقت و محل تولد: ۱۵ ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در روستایی نزدیک مدینه. دوران زندگی: در سه بخش:

۱ حدود هشت سال قبل از امامت (از ذیحجه سال ۲۱۲ تا ۲۲۰ هـ ق).

۲ دوران امامت، در زمان خلفای قبل از متوکل، دوازده سال (از سال ۲۲۰ تا ۲۳۲ هـ ق)

۳ دوران امامت در سخت ترین شرایط، در زمان خلافت پانزده ساله دیکتاتوری متوکل (دهمین خلیفه عباسی) و سپس خلفای بعدی که عبارت بودند از: منتصر، المستعین والمعتز.

آن حضرت حدود ۳۳ سال امامت کردند.

وقت و محل شهادت: سوم رجب سال ۲۵۴ در سن ۴۱ سالگی در شهر «سامرا» بر اثر زهری که با دسیسه «معتز» (سومین خلیفه عباسی) توسط معتمد عباسی به آن حضرت خورانده شد، به شهادت رسیدند.

مرقد شریف: شهر سامرا، واقع در عراق

امام هادی(ع) در حدیث لوح

در این حدیث که از سوی خداوند بیان شده در مورد امام هادی(ع)، آمده است: «وی را با سعادت قرین کنم. همان علی(ع) را که دوست و یاور من و گواه در میان مخلوق من و امین وحی من است».

در این فراز، خداوند، امام هادی(ع) را با چهار لقب (دوست من، یاور من، گواه و ناظر بر مخلوقم و امین وحی من) تمجید نموده که هرکدام کافی است تا مقام بسیار ارجمند آن بزرگور را نشان دهد.

امامت امام هادی (ع) در خردسالی

دومین امامی که در خردسالی و در سن هشت سالگی به امامت رسید، امام هادی(ع) بود و ایشان در همان سنین واجد کمالات یک امام جامع و معصوم شدند همان طور که پیامبرانی مانند حضرت سلیمان، حضرت عیسی و حضرت یحیی(ع) که در دوران کودکی به مقام پیامبر رسیدند.

حوزه علمیه امام هادی(ع) در مدینه

یکی از کارهای مهم امام هادی(ع) که امامان دیگر هم اهمیت بسیار به آن می دادند، حفظ خط فکری و فرهنگی تشیع و جلوگیری از القائات مخالفان بود و این کار نیاز به تربیت شاگردان برجسته و تشکیل حوزه علمیه و تدریس فقه و عقاید اصول اسلامی داشت، که در عصر امام باقر و امام صادق(ع) به طور عمیق و گسترده ای تأسیس شد و سپس امامان دیگر حتی در شرایط بسیار سخت آن را تبیین و دنبال کردند.

امام هادی (ع) نیز در این راستا، قدم های راسخ و بزرگی برداشت و شاگردان برجسته ای همچون حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، خیران الخادم، ابن سکیت اهوازی، ابوهاشم جعفری، حسین بن محمد مدائنی، جعفر بن سهیل، اسماعیل بن مهران و عثمان بن سعید (اولین نایب امام زمان (عج))... را تربیت کرد و شاگردان برجسته پدر و جدش را به دور خود جمع نمود و حوزه ی علمی فعال و پرتلاشی به وجود آورد.

خود آن حضرت در تحکیم و استواری فقه و عقاید و فرهنگ تشیع، همت جدی وسیعی نمود و به سوالات افرادی مانند یحیی بن اکثم (عالم و قاضی بزرگ اهل تسنن) پاسخ داد.

تألیفات امام هادی (ع)

رساله ای در رد جبر و تفویض، رساله ای در اثبات عدل و المنزله بین المنزلتین، رساله ای در جواب به پرسش های یحیی بن اکثم، رساله ای در احکام دین، تفسیر صحه الخلقه (تبیین تندرستی) تبیین مسائل فقهی و پاسخ به سوالات فقهی که به طور پراکنده در کتب فقه و حدیث شیعه، بسیاری از آن ها ذکر شده است و مجموعه ای از نامه ها که در کتاب «مکاتبات الرجال عن العسکریین» آمده است.

پایگاه بسیج شهید علامه مطهری (ره ) ، افق نور

برای مقابله اصولی و برنامه ریزی شده با این تهاجم دشمن، لازم است مدیریت متمرکز و هدایت کننده ای در امور فرهنگی به وجود آید.

مقام معظم رهبری(مدظله العالی)

 سالروز اعلام انقلاب فرهنگی -2 اردیبهشت     
سالروز اعلام انقلاب فرهنگی مصادف با چنین روزی از سال ۱۳۵۹ هجری شمسی می‌باشد. 
به‌دنبال پیروزی انقلاب اسلامی، نیاز به تحول عمیق در فرهنگ‌های وارداتی در جامعه و خصوصاً در نظام آموزشی و فرهنگی کشور احساس می‌شد؛ چرا که نظام آموزش کشور که پایه فرهنگ جامعه می‌باشد، تحت سلطه استعمار پایه‌ریزی شده بود و تأمین‌کننده نیازهای اساسی جامعه اسلامی و مبتنی بر فرهنگ اسلامی نبود. 
از این‌رو در ابتدای انقلاب، گروه‌های مختلف وابسته به غرب و شرق، دانشگاه را پایگاهی برای اشاعه عقاید انحرافی خود و نیز کانون مقابله با دانشجویان انقلابی و مسلمان قرار داده بودند و دانشگاه به صحنه زد و خورد و ضرب و شتم گروهک‌ها بدل شده بود. 
در بیست و نهم فروردین‌ماه ۱۳۵۹ش، منافقین و گروهک‌ها با حمله به دانشگاه تربیت معلم و ضرب و شتم دانشجویان مسلمان، کنترل دانشگاه را در دست گرفتند. شورای انقلاب ۳ روز به آن‌ها مهلت داد تا اتاق‌ها و ستادهای عملیاتی خود را از دانشگاه‌ها خارج کنند. 
مردم به‌منظور مقابله با گروهک‌ها به راهپیمایی پرداختند و در روز دوم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۹ هجری شمسی درحالی‌که منافقین به سلاح گرم و سرد مسلح بودند، مردم موفق به شکست آن‌ها شدند و دانشگاه را تصرف کردند که این حرکت مورد تأیید امام (ره) قرار گرفت. 
پس از آن، ضرورت ایجاب می‌‏کرد تا دانشگاه‏‌ها برای مدتی تعطیل باشد تا تغییر و تحولی اساسی در تمام نظام آموزشی کشور انجام شود، از این‌رو دانشگاه‏‌ها از آن روز تعطیل شدند تا با مطالعه و دقت و فرصت کافی، تحولی بنیادین و اساسی در نظام دانشگاهی کشور پدید آید.

این وظیفه به عهده ستاد انقلاب فرهنگی محول گردید تا این‌که دانشگاه‏‌ها در بیست و هفتم آذرماه ۱۳۶۱ش در سالروز وحدت حوزه و دانشگاه، بازگشایی شدند. این حرکت با هدف اسلامی کردن دانشگاه‏‌ها و خارج ساختن عوامل طاغوتی بود که به انقلاب فرهنگی موصوف گردید. 
عمده‌ترین اهداف انقلاب فرهنگی، تجدید نظر در نظام آموزش و ساختار دانشگاه‌ها و متحول ساختن آن متناسب با نیازهای کشور و تأمین استقلال سیاسی، اقتصادی و رهایی از وابستگی به شرق و غرب و نیز تصفیه دانشگاه‌ها از عناصر وابسته به استعمارگران و ابرقدرت‌ها و به‌طور کلی از عناصر ضد انقلاب بود.

فرهنگ یک ملت، منشأ عمدة تحولات آن ملت است. عوامل گوناگون تأثیرگذار در فرهنگ، قسم نخورده‌اند که چون ما کاری نمی کنیم، آن ها هم کاری نکنند.
فرهنگ ما باید در تولید صنعتی ما اثر بگذارد: ما چه چیزی تولید کنیم؟ چگونه تولید کنیم؟ برای چه تولید کنیم؟
انقلاب اسلامی ایران بیش از هر چیز مرهون فرهنگ اسلامی و تعالیم حیات بخش اسلام و تداوم و گسترش چنین انقلابی در گرو بقا و رشد فرهنگ اسلامی در نسل های موجود و آینده است.این وظیفه بیش از همه بر عهده نهادهای آموزشی و پرورشی، بخصوص دانشگاه هاست؛ اما بافت دانشگاهی ایران در سالهای پیش از انقلاب اسلامی و همچنین نظام آموزشی و محتوای دروس و کتابها بویژه در علوم انسانی آن دوره، متناسب با این وظیفه نبود و چه بسا دانشگاه های ما به وسیله خارجیان هدایت می شد و شکل و محتوای آنها تابع اراده بیگانگان و خط مشی آنها در جهت حفظ و تقویت سلطه سیاسی اقتصادی امریکا و سایر دول استعمارگر بوده است؛ به همین علت پس از پیروزی انقلاب، دانشجویان و استادان متعهد دانشگاه ها تصمیم گرفتند انقلابی فرهنگی به وجود بیاورند تا در سایه آن بتوانند ضمانتی برای بقا و تداوم انقلاب اسلامی و همچنین عامل نیرومندی برای صدور و گسترش فرهنگ انقلاب ایجاد کنند. این کار مستلزم اموری بود که کم و بیش اجرا شده و یا در دست اجراست.
 تصفیه دانشگاه ها از عناصر وابسته به استعمارگران، ابرقدرت ها و عناصر ضدّ انقلاب.
تجدید نظر در نظام آموزشی و ساختاری دانشگاه ها و متحول ساختن آن ها به گونه ای که متناسب با نیازهای کشور و تأمین استقلال سیاسی. اقتصادی جمهوری اسلامی ایران باشد و کشور را از وابستگی فرهنگی و دیگر وابستگی ها نجات دهد.
گنجاندن دروس خاصّی در برنامه های دانشکده ها که آشنایی لازم دانشجویان را با اهداف انقلاب و معارف و دیدگاه های اسلام تأمین کند.
این ها کارهایی است که لازم است در همه دانشگاه ها انجام شود و ستاد انقلاب فرهنگی مسئول اجرای آن هاست.

ضرورت انقلاب فرهنگی:

هدف پیامبران الهی دگرگون ساختن فرهنگ جامعه به سوی یک فرهنگ توحیدی و خدا پسندانه است.یعنی پیامبران در حقیقت بنیانگذاران راستین فرهنگ اصیل الهی و انسانی بوده اند.به طور مثال پیامبر بزرگوار اسلام حضرت محمد(ص) با آغاز رسالت خویش بعثت فرهنگی جدیدی ایجاد کرد؛ به طوری که از یک ملّت نیمه وحشی و از اعراب متعصب جاهلی جامعه نوینی با تمدّن شکوفا و فرهنگی غنی و پربار، آفرید.

این چنین تحوّلی جبر با تغییر زیر ساخت فرهنگی جامعه امکان پذیر نبود؛ و جامعه ایران اسلامی نیز باید از انقلاب فرهنگی پیامبر گران قدر خود الهام می گرفت، زیرا تا فرهنگ جامعه ای دگرگون نشود دگرگونی در بقیّه جهات میسر نیست و یگانه رمز تداوم و توفیق رهبر انقلاب آن است که فرهنگ آن انقلاب جایگزین و استوار گردد و گرنه بنای نهادهای دیگر انقلاب بر فرهنگ پوسیده و ارتجاعی و ظالمانه پیشین، متزلزل و بی ثبات خواهد بود و هر آن انتظار فرو ریختن تمامی آنها خواهد رفت.تا انقلابی در روح ها و اندیشه ها رخ ندهد، در ابعاد دیگر زندگی انسانی انقلابی رخ نخواهد داد.اگر چه انقلابی با ترقّی فکری و روحی مردم آن جامعه البته به طور نسبی آغاز خواهد شد اما آن جرقه ها و حرکت ها به تنهایی کافی نیست.
پس از پیروز شدن و به ثمر رسیدن انقلاب، جامعه ایران نیز نیاز به یک تحول بنیادین داشته و دارد؛ تحولی که انسان ساز و هدایتگر باشد و جامعه را دگرگون کند و خلاصه جهت دهنده و راهبر باشد.

در انقلاب اسلامی ایران نیز انقلاب با درخواست مردم برای تغییر سرنوشتشان آغاز شد که این مسئله سرآغاز یک انقلاب فرهنگی عظیم بود، اما پس از پیروزی انقلاب کافی نبود که به همان میزان رشد و آگاهی مردم اکتفا بشود، زیرا تغییرات و تحولات مقطعی و زودگذر نمی توانست استمرار دایمی داشته باشد؛ بلکه باید از ریشه و بنیان، نظام فرهنگی شاهنشاهی و زورمداری در هم می ریخت و به جای آن فرهنگ اصیل اسلامی جایگزین می شد.
حضرت امام خمینی(ره) به سرعت بر این مسئله انگشت نهادند و ضرورت انقلاب در افکار و اندیشه های مردم بویژه نسل جوان را در مراکز علمی و فکری همچون دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی و مدارس تأکید و تصریح نمودند.گرچه انقلاب فرهنگی در یک جامعه منحصر به طبقه دانش آموز و دانشجو نیست و اصولاً فرهنگ کشور تنها در نظام آموزشی آن خلاصه نمی شود و شامل ویژگیهای از قبیل:آداب و رسوم، دین و اخلاقیات، سنن اجتماعی، دانستنیها و علوم و غیره است، اما ضرورت انقلاب فرهنگی در مدارس و دانشگاه ها از مهمترین امور محسوب می شود.

امام و انقلاب فرهنگی:

باید انقلابی اساسی در تمام دانشگاه های سراسر ایران به وجود آید تا استادانی که در ارتباط با شرق و غربند تصفیه بشوند و دانشگاه محیط سالمی شود برای تدریس علوم عالی اسلامی.باید از بد آموزی های رژیم سابق در دانشگاه های سراسر ایران شدیداً جلوگیری کرد؛ زیرا تمام بدبختی های جامعه ایران در طول سلطنت این پدر و پسر از این بدآموزی ها به وجود آمده است.

اگر ما در دانشگاه ها تربیتی اصولی داشتیم هرگز طبقه روشن فکر دانشگاهی ما که در بحرانی ترین اوضاع ایران در نزاع و چند دستگی با خودشان نبودند.و از آن چه که بر مردم می گذشت چنان آسان عبور نمی کردند به نحوی که گویی در ایران نیستند.

تمام عقب ماندگی های ما به لحاظ فقدان شناخت صحیح اکثر روشن فکران دانشگاهی از جامعه اسلامی ایران بود؛ و متأسفانه هم اکنون هم هست.اکثر ضربات مهلکی که به این اجتماع خورده است از دست اکثر همین روشن فکران دانشگاه رفته است که همیشه خود را بزرگ می دیدند و می بینند و تنها حرف هایی می زدند و می زنند که دوستان روشنفکر خودشان قادر به درک آنها هستند ولا غیر.روشن فکران متعمد و مسئول بیایید و تفرقه و تشتّت را کنار گذارید و به مردم فکر کنید و برای نجات این قهرمانان شهید داده خود را از شرّ "ایسم" و "ایست" شرق و غرب نجات دهید.

روی پای خود بایستید و از تکیه به اجانب بپرهیزید.

پایگاه بسیج شهید علامه مطهری (ره ) ، افق نور

امام خمینی (ره) در تجلیل از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فرمودند: من از سپاه راضی هستم، و به هیچ وجه نظرم از شما برنمی‌گردد. اگر سپاه نبود، کشور هم نبود. من سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می‌دارم. چشم من به شماست.

دوم اردیبهشت هر سال یادآور تدبیرحکیمانه امام خمینی (ره) در تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که ایستادگی در برابر ابر قدرت های شرق و غرب را سرلوحه کار خود قرار داد تا عزت و افتخار حسینی را بیش از پیش نصیب ملت غیور ایران کند.

یکی از نهادهایی که پس پیروزی انقلاب اسلامی به فرمان امام خمینی (ره) تشکیل شد، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که در اردیبهشت ماه سال 1358 شورای انقلاب با تأسیس شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، گامی اساسی در راه سازمان دهی این نهاد برداشت.

وظایف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

وظایف این نهاد انقلابی در نخستین اطلاعیه شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شانزدهم اردیبهشت سال 1358 این گونه اعلام گردید: کمک به اجرای امور انتظامی، امنیتی و کنترل تعقیب و دستگیری عناصر ضد انقلاب؛
مبارزه مسلحانه علیه جریان های مسلحانه ضد انقلاب؛
دفاع در برابر حملات و اشغال گری های عوامل یا قوای بیگانه در داخل کشور؛
همکاری و هماهنگی موثر با نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران؛
کمک در اجرای دستورات انقلاب اسلامی و دادگستری دولت جمهوری اسلامی؛
حمایت از نهضت های رهایی بخش و حق طلبانه مستضعفین جهانی تحت نظارت مقام معظم رهبری؛
کمک به پیشبرد طرح های عمرانی.

پایگاه خبرگزاری "بسیج شهید علامه مطّهری (ره)" روز پاسدار را به حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای و تمامی پرسنل خدوم و جان بر کف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تبریک عرض می نماید.

پایگاه بسیج شهید علامه مطهری (ره ) ، افق نور

روز بزرگداشت سعدی
اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی شیرازی که فرهنگوران او را به‌عنوان استاد سخن می‌شناسند،یاد روز سعدی نام گرفته است.

اشعاری از سعدی:

غنیمت شمردن عمر

سعدی، در کتاب گلستان، در اشعاری زیبا، غنیمت شمردن عمر گران‌بها را این چنین گوشزد می‌کند:
هر دم از عمر می‌رود نفسی
چون نگه می‌کنم نماند بسی 
ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روزه دریابی 
خجل آن کس که رفت و کار نساخت
کوس رحلت زدند و بار نساخت 
خواب نوشین بامداد رحیل
باز دارد پیاده را ز سبیل 
هر که آمد عمارتی نو ساخت
رفت و منزل به دیگری پرداخت 
نیک و بد چون همی بباید مُرد
خُنُک آن کس که گوی نیکی بُرد 
برگ عیشی به گور خویش فرست
کس نیارد ز پس، تو پیش فرست 

بنی‌آدم اعضای یک پیکرند

یکی از اشعار سعدی، که شهرتی جهانی یافته است، شعری زیباست با این آغاز «بنی آدم اعضای یک پیکرند»، این شعر هم اینک بر سر در سازمان ملل، خودنمایی می‌کند تا همه جهانیان را به تفکری ژرف وا دارد.
بنی آدم اعضای یک پیکرند
که در آفرینش ز یک گوهرند 
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار 
تو کز محنت دیگران بی‌غمی
نشاید که نامت نهند آدمی 

پایگاه بسیج شهید علامه مطهری (ره ) ، افق نور